معماری نئوکلاسیک
23
مه

معماری نئوکلاسیک چیست؟

معماری نئوکلاسیک به سبکی از ساختمان ‌ها اطلاق می ‌شود که در طول احیای معماری کلاسیک یونان و روم ساخته شده‌ اند که در حدود سال 1750 آغاز شد و در قرن 18 و 19 شکوفا شد.

در حالی که معماری احیای یونان از عناصر کلاسیک مختلف، مانند ستون‌ هایی با جزئیات دوریک، یونی، یا کورنتی استفاده می‌ کند، نئوکلاسیک با احیای کل مقیاس حجم ‌های کلاسیک کل و اغلب در مقیاس بزرگ مشخص می ‌شود. برخی از معروف ترین و به راحتی قابل تشخیص ترین ساختمان های سازمانی و دولتی در اروپا و ایالات متحده به سبک نئوکلاسیک هستند.

معماری نئوکلاسیک

هنگامی که معماری نئوکلاسیک در اروپا در دهه 1750 شروع به ظهور کرد، جشن مهار کلاسیک آن به عنوان واکنشی به افراط در سبک باروک و تزئینات سبک روکوکو تلقی شد که از حدود سال 1730 در اروپا رایج بود.

معماری نئوکلاسیک یکی از پر طرفدارترین و محبوب ترین سبک های معماری است که در سال های اخیر طرفداران زیادی را به خود جذب کرده است. طراحی نما به سبک های نئوکلاسیک، مدرن و کلاسیک جزو سبک های پرطرفدار می باشد. برای ثبت سفارش طراحی و دریافت مشاوره رایگان از راه های ارتباطی زیر با همکاران ما در گروه معماری سعیدیان در ارتباط باشید.

راه های ارتباطی با ما:

05138467497

شماره واتس اپ:
09157111473
09330141916

علاوه بر این، کشف ویرانه‌ های باستان‌ شناسی در پمپئی و Herculaneum هم جهان را مجذوب خود کرد و هم از سازندگان و معماران الهام گرفت تا سبک‌ های ساختمانی یونان و روم باستان را مورد مطالعه، قدردانی و در نهایت احیا کنند.

سبک ساختمان ‌های نئوکلاسیک در طول قرن‌ های 18 و 19، به ‌ویژه در اروپای قاره ‌ای، بریتانیا، و ایالات متحده و همچنین آمریکای لاتین شکوفا شد. در روسیه، کاترین کبیر (96-1762) سنت پترزبورگ را تا حد زیادی با استقبال بلند پروازانه خود از ساخت و ساز به سبک نئوکلاسیک به یک پایتخت بزرگ اروپایی تبدیل کرد.

تاریخچه معماری نئوکلاسیک

 تا سال 1800، بریتانیا به طور کامل از معماری نئوکلاسیک، به رهبری معماران برجسته ای مانند رابرت آدام و جان سوان استقبال کرد.

ایالات متحده آمریکا به عنوان کشوری جوان که هنوز پر از ایده ‌آل‌ ها بود، در هنگام ساخت بسیاری از ساختمان‌ های دولتی بنیادی خود، مانند کاخ سفید و ساختمان کنگره ایالات متحده، از سبک ‌های ساختمانی یونان باستان – زادگاه دموکراسی – الگوبرداری کرد.

گرایش به طراحی نئوکلاسیک سرانجام در اوایل تا اواسط قرن بیستم جای خود را به مدرنیسم داد. اما حتی امروزه که معماری معاصر سبک ساختمانی غالب است، ساختمان ‌های نئوکلاسیک به میزان کمتری طراحی و ساخته می ‌شوند و اغلب به عنوان ساختمان‌ های کلاسیک جدید تغییر نام می ‌دهند.

عناصر کلیدی معماری نئوکلاسیک

ساختمان های نئوکلاسیک با استفاده از موارد زیر مشخص می شوند:

  • حجم های بزرگ مقیاس
  • فرم های هندسی ساده
  • ستون های دراماتیک
  • جزئیات یونانی یا رومی دوریک
  • سقف های گنبدی یا مسطح، بسته به سبک

انواع معماری نئوکلاسیک

معماری نئوکلاسیک دارای سه تغییر اصلی است.

ساختمان ‌های به ‌سبک معبد از سبک معابد باستانی، بر اساس پانتئون در رم، و موزه بریتانیایی با الهام از یونان در لندن، تقلید می‌ کنند.ساختمان‌ های پالادیایی از ویلا های معمار ایتالیایی قرن شانزدهم رنسانس آندره آ پالادیو الهام گرفته شده ‌اند که خود از ساختمان ‌های یونان و روم باستان الهام گرفته است.

در ایالات متحده، کاخ سفید و ساختمان کنگره ایالات متحده مشهورترین نمونه های پالادیایی از سبک نئوکلاسیک هستند.

ساختمان ‌های بلوکی کلاسیک به شکل مستطیل یا مربع هستند، اغلب با سقف ‌های مسطح و نمای بیرونی که ستون ‌ها یا طاق‌ های تکراری را به نمایش می‌ گذارند تا ظاهری بلوک‌ مانند تزئینی کلاسیک را ایجاد کنند.

 Bibliothèque Sainte-Geneviève که بین سال های 1843 و 1850 توسط معمار فرانسوی هنری لابروست ساخته شد، به عنوان یک شاهکار این فرم در نظر گرفته می شود. و خانه اپرای Palais Garnier در پاریس که توسط چارلز گارنیه طراحی شده است، یکی از مشهورترین نمونه های سبک کلاسیک بلوک در جهان است.

معماری نئوکلاسیک

تفاوت سبک نئوکلاسیک و کلاسیک

همانطور که می دانید سبک کلاسیک به معماری لوکس و پرکار معروف است که در آن از کتیبه ها و سرستون های پرکار استفاده می شود. در معماری نئوکلاسیک از وسایل و المان های غیرضروری استفاده نمی شود و فقط از وسایل کاربردی و ضروری استفاده می شود.

در سبک نئوکلاسیک از اشیا و متریال های لوکس استفاده می شود و خطوط زاویه دار، شکسته و نامتقارن همراه با سبک های مدرن به کار می رود.

در معماری کلاسیک از رنگ های خنثی مانند سفید به عنوان رنگ های پس زمینه استفاده می شود و برای ترکیب رنگ آن ها از رنگ های قهوه ای، عنابی، سبز یشمی استفاده می شود.

در طراحی نئوکلاسیک معمار یا طراح می تواند با دست بازتری رنگ را انتخاب کند. ضمن رعایت چهارچوب معماری کلاسیک، از رنگ های مدرن مانند خردلی، لاجوردی، بزنزی در کنار رنگ های پایه مانند خاکستری، صدفی و… استفاده می شود.